αἴτημι

αἰτέω, αἴτημι (αἴτημι, αἰτέω, -εῖς; -έων: impf. αἴτει, αἴτεον: fut. αἰτήσων: pass. αἰτέομαι)

a ask, ask a question of c. dupl. acc., τί ἔρδων φίλος σοί εἴην, τοῦτ' αἴτημί σε fr. 155. 3.

b ask for

Διὸς αἴτει πανδόκῳ ἄλσει σκιαρόν τε φύτευμα O. 3.17

ἐκάλεσσε Ποσειδᾶν' εὐρυβίαν αἰτέων λαοτρόφον τιμάν τιν ἑᾷ κεφαλᾷ O. 6.60

θεῶν δ ὄπιν ἄφθονον αἰτέω, λτ;γτ;έναρκες, ὑμετέραις τύχαις P. 8.72

“ἔσσεταί τοι παῖς ὅν αἰτεῖς, ὦ Τελαμών” I. 6.52 (Ἀνταίου κούραν）· τὰν μάλα πολλοὶ ἀριστῆες ἀνδρῶν αἴτεον σύγγονοι asked in marriage P. 9.107

c ask c. inf., ἔρχομαι αἰτήσων (sc. Δία)

πόλιν εὐανορίαισι τάνδε κλυταῖς δαιδάλλειν O. 5.20

μοῖραν δ εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν, Ζεῦ πᾶτερ N. 9.30

τῶ καὶ ἐγώ, καίπερ ἀχνύμενος θυμόν, αἰτέομαι χρυσέαν καλέσαι Μοῖσαν (pass.: Σ, Wil. contra med. interp.) I. 8.5

d ask foll. by impv.,

αἰτέω σε, ἵλαος δέξαι στεφάνωμα τόδ P. 12.1